Ακόμα και οι ισχυρότερες πεποιθήσεις μας, οτιδήποτε τάζουμε σ’ όσους αγαπάμε, αποδεικνύονται ουκ ολίγες φορές απατηλές. Ο Πέτρος βεβαιώνει τον Ιησού ότι «κι αν όλοι χάσουν την εμπιστοσύνη τους σ’ εσένα εγώ ποτέ δε θα τη χάσω» (Μτ. 26:33, πρβλ. Μτ. 8:6-13). Αργότερα, ωστόσο, τον απαρνείται επανειλημμένα. Η ανθρώπινη αδυναμία διαστρεβλώνει τις βεβαιότητές μας, ανατρέπει ακόμη και τα βαθύτερα, τα πιο αγνά συναισθήματα. Ακόμη όμως κι όταν η ανθρώπινη αγάπη φαίνεται να υπερβαίνει τα κοινά μέτρα, όταν πηγάζει απ’ την ουσία της η ακατάλυτη επιθυμία να μεταμορφώσει τα πάντα και να μας λυτρώσει απ’ την πεζότητα του βίου μας, αψηφώντας κάθε εμπόδιο, λιποψυχία και φειδωλία, ακόμη και τότε αυτή η αγάπη μπορεί να συντριφτεί πάνω στον βράχο της αδιαφορίας του κόσμου, ο οποίος δύσκολα μετατοπίζεται απ’ τα συνήθη μέτρα του.