Από τη στιγμή, που ο Υιός και Λόγος του Θεού ενσαρκώθηκε, προσλαμβάνοντας την πληρότητα της ανθρώπινης φύσης (εκτός της αμαρτίας που έτσι κι αλλιώς δεν αποτελεί στοιχείο της τελευταίας), πως θα μπορούσε κανείς να αρνηθεί στον λόγο του ανθρώπου έναν ενεργητικό (αν και ισορροπημένο) ρόλο στην αναζήτηση της αλήθειας του υπαρκτού και της ιστορίας, τελικά στην προσπέλαση του μυστηρίου του Θεού; Αυτό δεν έκαναν άλλωστε, στο διάβα των αιώνων και οι Πατέρες της Εκκλησίας, επιχειρώντας να ερμηνεύσουν τα βιβλικά γεγονότα της σωτηρίας σε διαρκή, επίπονο μα και γόνιμο διάλογο με τη φιλοσοφική παράδοση της εποχής τους; Αν η θεολογία περιοριζόταν μονάχα στην κατηγορία του βιώματος ή της εμπειρίας, αποκλείοντας εξολοκλήρου και την έλλογη γνώση, τότε η Ενσάρκωση θα ετίθετο σε παρένθεση και η πληρότητα της ανθρώπινης ύπαρξης θα βρισκόταν σε κίνδυνο. Στο νέο βιβλίο που κυκλοφόρησε από την Εκδοτική Δημητριάδος, ο Νικόλαος Ασπρούλης, Αναπληρωτής Διευθυντής της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου, επιχειρεί να δείξει μέσα από αναφορές σε συγκεκριμένα παραδείγματα, ότι πίστη και λόγος δεν αλληλοαποκλείονται, ότι ο ορθός λόγος διαδραματίζει ή μάλλον μπορεί, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, να παίξει καίριο ρόλο στη θεολογία και, τελικά, ότι η Ορθοδοξία τίποτε δεν έχει να φοβηθεί, διαμορφώνοντας και μια στερεή αναλυτική θεολογική παράδοση, η οποία ακολουθεί λιγότερο ή περισσότερο τα βήματα των μεγάλων Πατέρων και σχολαστικών θεολόγων. Όταν η πίστη είναι στερεή δεν έχει τίποτε να φοβηθεί από τον λόγο, ειδικά τον μεταμορφωμένο λόγο. Η Ιερουσαλήμ σε τίποτε δεν κινδυνεύει από την Αθήνα.

 

Σύντομα διαθέσιμο και σε e-book

 

Για να δείτε τα περιεχόμενα και την εισαγωγή του βιβλίου πατήστε εδώ.